Saya mengakui hari raya di usia awal 20 an ini makin lama makin membosankan. hehe, berkurangan duit raya barangkali. tetapi itu bukanlah main point yang ingin saya sampaikan. banyak faktor lain yang menjadikn Aidilfitri itu makin lama makin tiada roh bagi saya..
hmm..tp apa sebenarnya sambutan aidilfitri tu ya?
Alhamdulillah, saya dididik dr keluarga yang saya rasa tidaklah terlalu memewahkan sambutan hari raya dengan pelbagai juadah kuih raya terhidang, set sofa baru setiap tahun ataupun langsir baru, cat baru dan sebagainya.semuanya sekadar keperluan.
acara paling penting di hari raya bg saya ialah solat sunat hari raya aidilfitri dan ziarah menziarahi.ops!bermaafan tertinggal!
berbalik semula pada perginya roh aidilfitri itu, mungkin pertamanya saya sendiri makin sibuk dengan aktiviti program pelajar. cuti hari raya yang singkat. arus modenisasi kecanggihan teknologi dlm mghantar ucapan hari raya (lebih menumpu depan laptop mbalas ucapan raya), kepelikan fesyen terkini baju masyarakat kini yg menjadi gilaan..pling utama hilang kefahaman msykt apakah smbutan hari raya aidilfitri yg sebenar..bosan..
buat kali kedua (ketiga mungkin), apakah sebenar tujuan sambutan aidilfitri tu?
masuk kepada topik kemerdekaan pula,
paling menyeronokkn bila sambutan hari kemerdekaan tiada lagi pembaziran tenaga, kostum dgn tarian bagai, perarakan sana sini. sebab saya masih tak fhm apakah motif semua itu..(paling takde motif bila teringat hari kemerdekaan tahun lepas PM dan isterinya sibuk ttg fesyen utk hari kemerdekaan kalo tak silap)
bersyukur sgt, memang malaysia ini aman damai secara fizikalnya drp jajahan..tp realitinya sudah bebaskah malaysia ku ini daripada menjadi mangsa bg memenuhi segala kepentingan sesebuah pihak? bebaskah pemikiran rakyat malaysia ini dr bersikap prejudis terhadap bangsa lain? bebaskah agama dan bangsa lain utk terus sama-sama hidup aman damai dgn kini pelbagai fitnah,ancaman dan ugutan pelik-pelik?bebaskah malaysia dengan budayanya sendiri tanpa kemasukan budaya- budaya barat?
kesimpulannya, mungkin saya belum cukup bersyukur..
